Zaraz po odejściu Ziuty, zaczęłam biegać i mówić, że to mi pomaga w radzeniu sobie z żałobą. Wydawało mi się, że ruch uwalnia emocje, że dzięki temu mogę ten trudny moment przetrwać. Dziś zastanawiam się, czy nie chodziło jednak o to, że bieganie pozwoliło mi uciec od żałoby.